Weer even Nederlands

Hola a todos (hallo iedereen),
Het heeft weer even mogen duren maar ik heb het onwijs druk gehad! Dus ik schrijf nu een blog en later deze week nog eentje.
De laatste keer dat ik mijn blog schreef zat ik de hele dag zenuwachtig te wachten want die avond kwamen mijn ouders aan in Rio Grande!!
Ik was alleen thuis en had met mijn gastmoeder afgesproken dat ze me zou halen om even naar de stad en dan de luchthaven te gaan, terwijl ik al onwijs zenuwachtig was kwam ze veel te laat (had ik kunnen weten zo is Argentinië nu eenmaal). Uiteindelijk waren we net op tijd op de luchthaven om mijn ouders op te halen. De eerste knuffels werden uitgedeeld en een paar tranen van blijdschap, wat was het heerlijk mijn ouders te zien.
We zijn direct naar de mini auto van mijn gastmoeder gegaan alles erin gepropt inclusief onszelf en zijn naar het hotel gereden.
In het hotel kreeg ik 7 KG!!!!!! aan snoep, puzzelboekjes, schoenen en andere spullen. Papa en mama gingen zich opfrissen en daarna besloten we om naar mijn huis te lopen, daar gingen we eten, en aangezien het heerlijk weer was en mijn ouders al aardig wat uurtje hadden gezeten was dat prima. De wandeling bleek langer dan ik had gedacht en de blaren op mijn voeten waren enorm maar dat kon mijn geluk niet drukken.
De andere exchangers waren naar mijn huis gekomen en we hebben samen empanadas gemaakt. Voor papa en mama was het een lange avond al uitgeput van de reis en dan ook nog heel veel moeite moeten doen om een beetje Spaans te begrijpen (ik begreep het helemaal haha).
Het werd nog redelijk laat voor ze maar wel meteen goed om aan het ritme van Argentinië te wennen. Ik bleef thuis slapen dus ging ze alleen mee afzetten en ben niet lang erna ook gaan slapen want voor volgende dag hadden we 9 uur afgesproken.
Samen met mijn derde gastmoeder en vader ging ik naar hotel van mijn ouders want zij wilde graag hallo zeggen en ik kon dan gemakkelijk meerijden. Mijn derde gastvader werkt als een gids voor ritjes op paarden en we hadden besloten dat die dag te gaan doen nadat we auto hadden gehuurd en dan rond 1 uur paardrijden, maar natuurlijk liep dit niet als gepland want samen met mijn eerste gastouders gingen we de auto regelen en toen moest erna natuurlijk nog gekletst worden en wat gedronken. Het was heel gezellig en soms grappig mijn eerste gastmoeder houd heeeeeel erg veel van praten maar ze spreekt geen Engels dus ze bleef in het Spaans praten tegen mijn ouders terwijl ze er maar paar woorden van begrepen. Toch hadden we wel even gezeten en was het al 1 uur voor we weg gingen.
We gingen op weg naar Tolhuin uurtje rijden van mijn stad daar zagen papa en mama de eerste leegte van Argentinië.
In Tolhuin bleek mijn gastvader (3de familie) niet bij de paarden te zijn en dus besloten we eerst naar het dorp te rijden en wat te eten. Ondertussen had ik gevraagd aan Jorge (gastvader) of het mogelijk was nog paard te rijden en ja dat kon.
Voor mama de eerste keer op een paard want ze is super allergisch, maar omdat ik zo enthousiast as wilde ze dit toch heel graag doen. En het was de moeite waard een prachtige tocht langs het meer en door het bos. Na 2 uur stapten we af met een beetje pijn in de billen en aan de benen maar blij dat we deze tocht hadden gemaakt. Voor we terug naar Rio Grande gingen rijden moest er natuurlijk mate (kruidendrankje) gedronken worden. De eerste slok van papa bezorgde hem een hele vieze blik maar na een paar slokken vond hij het toch wel lekker. Mama een grote thee fan vond het vanaf begin al redelijk goed smaken. (foto’s bijgevoegd)
Voor de avond hadden we Mariela (2de gastmoeder) uitgenodigd om met ons te gaan eten, een gezellig avondje en vroeg naar bed.
Voor deze dag stond Rio grande op het programma. Eerst een de stad en daarna de families . In de stad zijn we naar VVV gegaan om te vragen welke musea wellicht de moeite waard waren, we kregen een lijstje en plattegrond en besloten naar gemeente museum te gaan. Een interessant museum over de geschiedenis van Rio Grande en omgeving. Na het museum liepen we terug naar de auto en besloten we naar de grens van Chili te rijden om een stempel te halen. Helaas toen we daar aankwamen bleek het alleen om Argentinië uit te gaan en dus geen Chili stempel.
We zijn omgekeerd en naar mijn eerst gastfamilie gereden waar we gezellig wat hebben gedronken en gegeten en de laatste voorbereidingen voor de avond bespraken want die avond gingen we mijn 18de verjaardag vieren met een asado (bbq).
We waren pas redelijk laat bij mijn familie weg en gingen dus meteen boodschappen doen en daarna klaarmaken voor het feestje.
We volgde mijn gastmoeder naar de plek waar we feestje hadden wat lag nogal verstopt, het bleek een groot huis wat voor verhuurd voor dit soort feestjes. Al mijn gastfamilies + een andere gastfamilie, de exchangers, de zus en schoonbroer van mijn gastmoeder en mijn echte ouders waren er.
We hadden gezellig gegeten en na het eten kreeg ik cadeautjes. De andere exchangers hadden een powerpoint gemaakt met foto’s van mijn exchange tot zo ver echt een onwijs leuk cadeau.
Vlak voor 00.00 werd champagne ingeschonken en de taart op tafel gezet (een prachtige taart gemaakt door Mariela). Er werd gezongen in verschillende talen en na de felicitaties werd mijn hoofd vol in de prachtige taart geduwd. Dit is blijkbaar traditie bij de 18de verjaardag. We hadden gedanst, taart gegeten en gedronken. Het was een onwijs leuke verjaardag en voor het eerst in mijn leven in de herfst haha. Helemaal gelukkig ging ik naar bed.
Whooeeh mijn verjaardag die ik natuurlijk al groots gevierd had de vorige avond. Papa en mama kwamen naar mijn huis om de laatste spullen in de pakken en naar mijn laatste familie te brengen omdat we 2 April moesten wisselen maar ik een paar dagen met papa en mama naar Ushuaia ging.
We moesten rustig rijden want het was slecht weer maar hoe dichterbij we bij Ushuaia kwamen hoe beter het weer. We reden naar ons B&B dat van een hele vriendelijke meneer is midden in het centrum. Mama was helaas ziek er kroop dus meteen onder de dekens terwijl papa en ik er samen op uit gingen. We boekte een tocht over het kanaal voor de volgende dag en gingen terug naar mama en ons klaarmaken voor diner.
We vonden een knus restaurant waar we heerlijk aten, we maakte het niet te laat want mama was nog steeds ziek.
Al om 10 uur zaten we op de boot het was heerlijk weer met blauwe lucht. We kregen uitleg over het kanaal en de omgeving en zagen zeeleeuwen 2 soorten en vogels die op pinguïns lijken. Aan het einde van de tocht maakte me nog een korte wandeling op een van de eilanden in het kanaal en we eindigde in de boot met sterke drank haha. Na de tocht zijn we gaan lunchen en daarna even dutje gaan doen in het hotel tot we gingen avond eten.
Weer in een knus restaurantje gezeten met niet al teveel toeristen.
Toen we de volgende ochtend wakker werden was het een grote verrassing dat het sneeuwde.
We hadden het plan om naar het nationale park te rijden en daar vertelde ze ons dat we heel veel geluk hadden want in de winter is het park dicht en normaal is er zo vroeg in het jaar nog geen sneeuw. We hebben stukken gereden en stukken gewandeld tegen de middag was de sneeuw weer weg maar het was heel speciaal om met sneeuw te hebben gezien.
Aan het einde van het nationale park hebben we een stempel van het einde van de wereld in onze paspoorten laten zetten, voor mijn ouders geen van Chili maar deze stempel is zeker leuk.
Na het park zijn we gaan lunchen en hebben we door het centrum en langs het water in Ushuaia gelopen tot we ons klaar gingen maken voor het eten. We aten bij zelfde restaurant als de avond ervoor en toen besefte ik dat het alweer laatste avond was met mijn ouders.
De laatste dag samen hadden we alleen nog museum en luchthaven op het programma staan.
We gingen lopend naar het gevangenis museum een stukje lopen maar het weer was goed.
Het museum is groot en geeft een indruk van hoe weinig er eerst was op Vuurland.
Ik kreeg een souvenir van het einde van de wereld voor op mijn rotary blazer van papa en mama en helaas was het toen tijd om de auto in te leveren en naar luchthaven te gaan.
Ik moest meneer van uit verhuur bellen in het Spaans natuurlijk en aan de telefoon in Spaans praten en begrijpen stuk lastiger dan face to face maar uiteindelijk kwam de meneer en bracht hij ons naar de luchthaven. Al huilend vooral ik aten we een kopje soep en praatte we nog even over de fijne dagen die we hadden gehad samen. Het afscheid was heel erg lastig maar ik wist dat ik ze 3 maanden later weer zou zien wat relatief weinig is.
Ik zwaaide nog een laatste keer naar ze en toen ben ik met Sonia (3de moeder) een vriendin van haar en Anna wat gaan eten en daarna naar mijn laatste gastgezin gegaan.

Het was enorm fijn om weer even bij mijn ouders te zijn en ik kijk er naar uit ze weer te zien over 2 maanden.
Heel veel groetjes!